Als belangenorganisaties aan bod komen, focussen journalisten en onderzoekers hoofdzakelijk op hun lobbywerk, zoals de strategieen die ze hanteren en de mate waarin ze hun eisen thuishalen. Vergeleken met bedrijven gaat er weinig aandacht naar het financiële huishouden van deze organisaties. Nochtans is het verwerven van financiële middelen een permanente focus en vaak ook bekommernis. Een stabiele bron van inkomsten is immers niet alleen cruciaal voor het voortbestaan van de organisatie, maar ook noodzakelijk voor het realiseren van hun missie via het aanwerven van goede medewerkers en het opzetten van activiteiten en campagnes.
Bijdragen van leden vormen nog steeds een heel belangrijke inkomstenbron voor veel belangenorganisaties. Deze middelen worden regelmatig verder aangevuld met inkomsten uit verschillende diensten voor leden, zoals opleidingen en workshops, een professioneel magazine of conferenties. Twee andere categorieën van inkomsten betreffen overheidssubsidies en giften (of crowdfunding in zijn moderne variant); deze laatste twee vormen zien we eerder opduiken bij burgerorganisaties en worden doorgaans gekenmerkt door een grotere volatiliteit en competitie.
"De specifieke balans tussen verschillende inkomstenbronnen heeft niet alleen financiële implicaties."
Het budget van grotere organisaties weerspiegelt vaak een mix van deze verschillende inkomstenbronnen. De specifieke balans tussen verschillende inkomstenbronnen heeft niet alleen financiële implicaties. Zo benadrukken organisatietheorieën hoe externe factoren, zoals de afhankelijkheid van financiële bijdragen van andere personen en organisaties, ook een grote invloed kunnen uitoefenen op de activiteiten en strategie van een vereniging. Zo kan je verwachten dat een belangengroep die hoofdzakelijk teert op bijdragen van leden een grotere gevoeligheid zal hebben voor hun bekommernissen en verwachtingen. Anderzijds zal een belangengroep die grotendeels gefinancierd wordt met overheidsmiddelen misschien niet alleen meer tijd doorbrengen met beleidsmakers, maar hierbij ook vooral focussen op de continuiteit hun subsidies, eerder dan het realiseren van beleidsverandering.
Uiteraard kunnen organisaties ook strategisch omgaan met deze afhankelijkheden. Ze kunnen bijvoorbeeld hun afhankelijkheid van externe partijen proberen te verminderen - denk aan organisaties die bewust minder gebruik proberen te maken van overheidssubsidies - of sterke wederzijdse relaties proberen op te bouwen - door bijvoorbeeld een cruciale partner te worden in beleidsimplementatie. Twee andere opties zijn het (verder) diversifiëren
van inkomsten of fusioneren met organisaties die in eenzelfde vijver vissen. Welke van deze strategieen het meest gepast is, hangt sterk samen met de specifieke missie van een organisatie, die meestal een heel sterk en stabiel anker vormt in dergelijke strategische beslissingen. Het verminderen van afhankelijkheid van externe actoren dient dan ook geen doel op zich te zijn, maar eerder een maatregel die het realiseren van deze missie faciliteert.
